گوگل پیکسل یکی از برترین دوربینها را در بین گوشیهای هوشمند داشت. اما حالا غول دنیای جستجو نسل جدید این گوشی را با دوربینی بهتر همراه کرده است.
شب گذشته سرانجام گوشیهای جدید گوگل پیکسل ۲ و پیکسل ۲ ایکسال رسما معرفی شدند. این دو محصول از یک دوربین تکی پشتی بهره میبرند اما گوگل با ترفندهای خاص نرمافزاری خود امکانات و قابلیتهای بسیار خوبی به این دوربینها اضافه کرده است. بهعنوان مثال گوشیهای جدید سری پیکسل ۲ گوگل بدون بهره گرفتن از لنز دوم، میتوانند تصاویر پرترهی بسیار باکیفیتی ثبت کنند که در این تصاویر، پسزمینهی سوژه حالت محوشدگی پیدا خواهد کرد. گوشیهای جدید گوگل در واقع از سنسورهای کوچکتری بهره میبرند، اما داینامیک رنج تصاویر ثبتشده با این محصولات بهتر از قبل است. گوگل برای نمایش تواناییهای دوربین گوشی هوشمند پیکسل ۲، چند تصویر نمونهی ثبتشده با این محصول را به نمایش درآورده است. اگرچه هنوز این گوشی از نزدیک تست نشده، اما تصاویر نمونهی گوگل بسیار باکیفیت و خیرهکننده است.
اما گوگل چگونه توانسته اسن با استفاده از ترفندهای نرمافزاری، به چنین نتیجهی چشمگیری دست یابد؟ یکی از کلیدیترین ویژگیهای دوربین بهکار گرفتهشده در گوشی پیکسل ۲، بهره گرفتن از قابلیت محدودهی داینامیکی خودکار تصاویر یا همان اچدیآر پلاس است. این ویژگی به دوربین اجازه میدهد محدودهی داینامیکی بهتری در تصاویر ثبت کند. این یعنی حتی در آسمان روشن و صاف و نیز نواحی تیره، جزئیات تصاویر همچنان در سطح قابل توجهی، قابل مشاهده خواهد بود و در واقع عکسهای ثبتشده با پیکسل ۲ جزئيات بسیار بهتری خواهند داشت.
افزون بر این، پیکسل ۲ حالا از حالت پرتره نیز پشتیبانی میکند. این ویژگی به شما اجازه میدهدپسزمینهی سوژهی مورد نظر خود را محو کنید و فوکوس اصلی را روی سوژه قرار دهید. این قابلیت فقط به تشخیص افراد و چهرهی آنها محدود نیست و میتوانید افکت بوکه را در شرایط مختلف و برای سوژههای دیگر با دوربین گوشیهای سری پیکسل ۲ ثبت کنید. بهره گرفتن از این قابلیت فقط با تکنولوژی پیکسل دوگانه امکانپذیر است. پیکسل دوگانه خود بیانگر این ویژگی است؛ هر پیکسل در سنسور دوربین در واقع دو پیکسل است. این فناوری اغلب برای ارائهی سرعت بیشتر در فوکوس روی سوژهها مورد استفاده قرار میگیرد؛ اما گوگل از تکنولوژی نامبرده بهطور هوشمندانهتری استفاده کرده است. گوگل با بهره گرفتن از فناوری پیکسل دوگانه یک نقشه از عمق صحنه ایجاد و بدین طریق امکان جدا کردن سوژهی اصلی را از پسزمینهی تصویر فراهم میکند.